Вельмi люблю назiраць закаты, а калi ёсць з сабой тэлефон, то i фатаграфаваць iх. Не ведаю чаму. Быццам бы звычайная прыродная з'ява, якую бачыш штодня, але ёсць ў ёй нешта магiчнае, што мiжволi прыцягвае увагу. Урэшце рэшт, гэта проста прыгожа.

 

Час ад часу ад iнтэрнэце знаходжу выпадкова блогi падобнага кшталту, дзе разважаецца пра тое, як насамрэч зараз ў Беларусi добра, а вось калi прыйдзе нейкi iншы прэзiдэнт, то нашу бедную краiну чакае туманная невядомасць, голад, разруха ды iнш. З гэтага робiцца выснова, што, маўляў, навошта шукаць ад дабра дабра, калi i так ўсё цудоўна: "У школах вучаць дзяцей, ў бальнiцах лечаць пацыентаў, ў мiлiцыi ловяць злачынцаў, прадпрыемствы працуюць i выпускаюць прадукцыю. Што яшчэ патрэбна для шчасця?".

Мяне, шчыра кажучы, проста дабiвае падобная, з дазволу сказаць, логiка, якая вельмi распаўсюджаная…

Учора цэлы дзень было пахмурна i даждлiва, i сёння з ранiцы таксама, а пад вечар нарэшце выйшла сонейка, стала трохi весялей. Ад дажджу адна карысць - паветра значна пасвяжэла, хаця, седзячы цэлы дзень на працы, ацанiць гэта можна толькi з акна.

 

Как бы ни закончилась эта президентская кампания - а мы понимаем, что, скорее всего, 9 августа нас ждёт очередная элегантная победа известно кого - на самом деле не это имеет решающее значение. Эти выборы в любом случае кардинально отличаются от всех предыдущих выборов периода правления Лукашенко. Тогда, как ни крути, он действительно пользовался поддержкой большинства населения. Теперь же картина иная. Как писал Максим Богданович, "няма таго, што раньш было". Теперь у действующей власти осталась, по сути, только грубая сила. Народ же, наконец, впервые за долгие годы, по-настоящему проснулся…

Заўважыў, што пад вiдэа з выступамi Ганны Канапацкай пераважа.юць нэгатыўныя каментары, прычым ў асноўным з прычыны яе не надта добрых чалавечых якасцей, пэўных асаблiвасцей паводзiнаў. Я, натуральна, не магу ведаць, якi Канапацкая чалавек, iмне нават цяжка, скажам, даць нейкую ацэнку яе дзейнасцi ў парламенце. Калi казаць пра мае асабiстыя ўражаннi, то у мяне яна не выклiкае нейкiх асаблiвых адмоўных эмоцый. Праўда, як i станоўчых. Проста можна канстатаваць, што чымсьцi Ганна Анатольеўна беларусам не падабаецца. Вось нават такi прыкольны клiп з вялiзнай доляй сцёбу пра яе зрабiлi.

Выглядае на тое, што большасць беларусаў, мякка кажучы, вельмi стрымана ставяцца да афiцыйных дадзеных датычна колькасцi захварэлых на COVID, якiя абнародвае мiнiстэрства аховы здароўя. I для гэтага ёсць пэўныя падставы. Сапраўды, гэтыя лiчбы выглядаюць досыць далёкiмi ад рэчаiснасцi. Гэта, зразумела, калi мець на увазе нашу нармальную рэчаiснасць. Але яны цалкам могуць адпавядаць той рэчаiснасцi, якая iснуе ў галаве аднаго ўсiм вядомага чалавека.

Мiж тым, калi ўзяць афiцыйную статыстыку, то, паводле гэтых дадзеных, мы маем вельмi цiкавую карцiну.

Краем глаза наблюдал за президентскими выборами в Польше, которые завершились накануне, и белой завистью завидовал полякам, как в прошлом году завидовал украинцам, когда следил за дебатами Порошенко и Зеленского на киевском стадионе. Завидовал тому, что там есть настоящие выборы, результат которых определяется волей народа, а не всякими ухищрениями, манипуляциями, административным ресурсом и т.п. Хочется, чтобы когда-нибудь и у нас было так же.

Сегодня наконец дошли руки посмотреть последнюю часть "Терминатора" - "Тёмные судьбы". Впечатления пока сформулировать трудно, поэтому делиться не буду. 

По этому поводу, к слову, вспомнил свой уже довольно давнишний пост на фэйсбук, где я писал о мировой практике создания ремейков некогда очень популярных фильмов. Если говорить о Западе, в основном о Голливуде, то там есть как удачи, таки провалы. А вот, скажем, в России, где одно время была мода на ремейки советских фильмов, были почти исключительно провалы. 

Понятно, что это в сегодняшних условиях в основном бизнес, который имеет очень…

Зразумела, любыя параўнаннi умоўныя, але мне асабiста тое, што сёння адбываецца ў Беларусi, нагадвае сытуацыю 1917 г.: народ не хоча рэваолюцыi, не рвецца на барыкады зрынаць рэжым, але сама ўлада сваiмi бязглуздымi дзеяннямi робiць ўсё, каб у людзей не засталося iншага выйсця, штурхаючы на вулiцу не надта схiльных да рэзкiх рухаў беларусаў. I калi у нас пачнецца сапраўдная рэвалюцыя, то яе творцай будзе не мясцовая "пятая калёна", не замежныя агенты, а сама ўлада. 

У прынцыпе, гэта агульная гiстарычная заканамернасць: рэжым, якi вычэрпаў свой рэсурс, пачынае рабiць самагубныя крокi, якiя…

Не думаю, што кагосьцi мусяць моцна здзiўляць вынiкi пасяджэння ЦВК. Па-першае, рашэнне, каго рэгiстраваць, а каго не, прымаецца, як вядома, не чальцамi гэтай паважанай установы, а зусiм iншым чалавекам. I гэтае рашэнне выцякала з логiкi сытуацыi, якая досыць лёгка чыталася. Можна было дакладна спрагназаваць, зыходзячы з папярэднiх падзей, што Цапкалу i Бабарыку не зарэгiструюць, ў той час як Канапацкую, Дзмiтрыева ды Чэрачня, хутчэй за ўсё, так. Адзiнае адкрытае пытанне заставалася па Цiханоўскай, але i тут была вялiкая верагоднасць, што яе ўключаць ў бюлетэнi, каб выбары не ператварылiся ў…